ما در این سایت به بعضی از سوالاتی که ممکن است در ذهن شما باشد پاسخ می دهیم 

با منابع (سوال را در سمت راست در منو می توانید ببنید . پاسخ هر سوال را دو روز بعد در سایت میتوانید مشاهده کنید)

و یا می توانید با عضویت هم سوال و هم جواب را همه روزه دریافت کنید 

اذامه داستان سوء قصد به امام زمان 

برای خواندن بقیه ی داستان به ادامه مطلب بروید

آنچه كه در مقاله ي استاد اسماعيل شفيعي سروستاني تحت عنوان « جهان امروز وپيشگوييهاي آخرالزمان » آمده واقعيات غيرقابل انكاري است كه متأسفانه درجامعه اسلامي و خصوصا شيعي مغفول مانده است . سالهاست كه غرب در هجومفرهنگي خود سعي در سكولاريزه كردن جوامع خصوصا جوامع اسلامي را داشته وبراي موجه جلوه دادن اين امر ضمن موفق قلمداد كردن جامعه غربي علت آن راپايبندي به اصولي همچون ليبراليسم و سكولاريسم تبليغ كرده است ، ليكن تأملو دقت در سياست گذاري ها و واشكافي استراتژي هاي غربي به خوبي آشكار ميسازد كه آن ها از حربه جدائي دين از سياست فقط براي خلع سلاح جوامعغيرغربي خصوصا اسلامي بهره برده اند و اين در حالي است كه خود دقيقا براساس آموزه هاي ديني و تصورات اعتقادي شان از آينده ي جهان ، به برنامهريزي ، سياست گذاري و تدوين استراتژي اقدام نموده اند

بقیه در ادامه مطالب...

آخرالزمان چیست و چه ارتباطی با ظهور حضرت مهدی (عج) دارد؟

مدت سکونت حضرت مهدي عليه السلام پس از رحلت پدر، در شهر تاريخي سامرا، بطور دقيق مشخص نيست، اما روشن است که بسياري از دوستداران و شيعيان در همانجا به ديدارش مفتخر شده و حقوق و اموال خويش را به او تقديم داشته اند.
طبيعي است که استبداد حاکم، وجود گرانمايه آن حضرت را براي بقاي خود خطري بزرگ، ارزيابي مي نمود و لحظه اي از اين خطر و نيز از خطر پرافتخار تشيع و از پيروان خاندان وحي و رسالت - که مشروعيت رژيم عباسي و سردمداران آن را به رسميت نمي شناختند - غفلت نمي ورزيد و همواره نگران و مراقب اوضاع بود؛ به همين جهت سفيران امام عصر عليه السلام نيز شيوه و اسلوب خاصي را - براي انجام مسئوليتها و در همانحال پرهيز از خطر استبداد و به منظور دفاع از خويشتن در برابر هر رخدادي - برگزيدند تا بدين وسيله حساسيت استبداد را تا سر حد امکان برنيانگيخته و خود را آماج هجوم دشمن بيدادگر و عنان گسيخته، قرار ندهند.
استبداد حاکم، بارها به تلاش مذبوحانه اي دست يازيد تا حضرت مهدي عليه السلام را دستگير و از ميان بردارد، اما همه توطئه ها و تلاشهاي آن، با شکست روبرو گرديد.
براي نمونه:
1- در بحثهاي گذشته ترسيم گرديد که استبداد حاکم، يکبار در جستجوي امام مهدي عليه السلام مادر گرامي او، حضرت «نرجس» را بازداشت کرد، اما موفق به دستيابي به خود آن گرامي نشد.


2- پس از 19 سال که «سامرا» مرکز حکومت استبدادي بني عباس بود، بغداد، به عنوان پايتخت برگزيده شد و تشکيلات حکومت بدانجا انتقال يافت و «معتضد» که در آن روزگار سياه، با انحصار قدرت و امکانات جامعه، مدعي خلافت اسلامي بود و در رأس اين رژيم سياهکار قرار داشت بار ديگر کشتن و از ميان برداشتن حضرت مهدي عليه السلام را در دستور کار و برنامه استبداد حاکم قرار داد.
او در راه انجام اين جنايت سهمگين بود که سه تن از اشرار خانه زاد خويش را فرا خواند و به آنان دستور داد که بطور پراکنده و سري، چابک و سبکبال، به سوي شهر تاريخي سامرا حرکت کنند، در نقطه اي از شهر که برايشان وصف کرد، به خانه اي خواهند رسيد که کنار درب و راهرو آن، غلام رنگين پوستي، براي عادي جلوه دادن اوضاع و رد گم کردن، بافتني در دست دارد و به کار بافندگي مشغول است. با يافتن آن خانه، بي درنگ به آنجا يورش برند و سر هر کسي را که در خانه يافتند از بدنش جدا و به دربار خلافت به ارمغان بياورند.

بنظر مي رسد بهترين شيوه ورود به بحث در مورد امام مهدي عليه السلام، ترسيم رواياتي است که از نياي گرانقدرش پيامبر، گاه به صورت سربسته و گاه مشروح! پيرامون شخصيت والا و پرشکوه او وارد شده است، همانگونه که ديگر نويسندگان نيز بدين صورت وارد بحث شده اند ے.
در آغاز اين بحث لازم به يادآوري است که در اين رابطه، انبوه رواياتي که در منابع و کتابهاي شيعه است ترسيم نمي گردد، چرا که ايمان، به امامت از نظر آنان از پايه هاي دين و مذهب شناخته شده و فردي که اصل امامت را معتقد بود، ناگزير به امامت حضرت مهدي عليه السلام ايمان دارد وانبوه رواياتي که از اصل امامت و شمار امامان نور سخن دارد، تصريح مي کند که دوازدهمين آنان حضرت مهدي عليه السلام است، از اين رو، ايمان به آن گرامي، از ايمان به اصل امامت، گسست ناپذير از کل! و دوازدهمين آنان، مي باشد.

سخن از امام مهدي عليه السلام سخن از يک موضوع عقيدتي و مذهبي بسيار حساس و مهمي است که رابطه تنگاتنگ وگسست ناپذيري با اسلام و مسلمانان دارد، چرا که وجود گرانمايه او يک واقعيت اسلامي و از مهم ترين مسايل ديني و از اساس مکتب و ايمان به ارزشهاي معنوي است.
بحث از شخصيت آن حضرت، آنگونه که برخي از نويسندگان منحرف پنداشته اند، بحث از افسانه اي نيست که شيعه آن را به منظور آرامش بخشيدن به روان ناآرام خويش که در رهگذر قرون و اعصار تحت فشار ظلم و استبداد بوده است -ساخته باشد و بخاطر مرهم نهادن بر قلب زخم خورده اي که باران مصائب در مسير زمان بر سر آنان باريده است- سر هم کرده باشد.
بحث از امام مهدي عليه السلام آنگونه که برخي فيلسوف نماها گفته اند انديشه اي نيست که به منظور تخفيف دردها و آرامش بخشيدن به رنج و فشاري باشد که از رهگذر حاکميت زمامداران بيدادگر قرون و اعصار، در برخي اذهان و افکار جايگزين شده باشد.